Dediğim gibi, olmayacak işleri zorlamayın.

İspanya - Türkiye maçı sıkıntısı geçmeden üstüne gelen Beyoğlu, Büyükşehir ve Ankara tokatları. Neyse ki anamın memleketi bütün haftasonunun rezalete dönüşmesini engelledi. İyi ki varsınız güzel insanlar.

Küçüklüğüme dair çok net hatırladığım bir şey var. 9-10 yaşlarında veletken mahalledeki abilerimden birinde gördüğüm stan smithler için ortalığı birbirine katmıştım. sonra gazelleler, superstarlar derken adidas devrini kapatıp, ardıma bakmadan nike'lerle haşır neşir oldum.

bu uzun girizgahın sebebi, adidas originals serisinin 60. yılı için yapılan video. uzun zamandır görmediğim, ama eskiden yediğimin içtiğimin ayrı gitmediği bir arkadaşımı görmüş gibi hislendim. yaşlandık mı ne?

nerede gördüm tam hatırlamıyorum ama en azından yazarını kaydetmek aklıma gelmiş. Rasim Köroğlu'nun "akıllara durgunluk veren" eseri Futbol, karşınızda;

Her kime sorarsam hali, hatırı,
Sohbeti futboldan açıp gidiyor.
Konuşmuyom diye toptan ötürü,
Usulca yanımda kaçıp gidiyor.

Dedem de kapıldı topun şerrine,
Bizim kaptan diyor, hafız birine,
Giydi kramponu mesin yerine,
Namazda secdeye uçup gidiyor.

Fenerli çıkınca dünürcü başı,
Suya düştü bizim dünürlük işi,
Tutuyormuş meğer kız Beşiktaş'ı,
Kocayı kulüpten seçip gidiyor.

Günlerce önceden alındı bilet,
Deplasman maçına gidecek velet,
Karneyi sorarsan tam bir rezalet,
Sınıfını zar zor geçip gidiyor.

Cimbomlu bant takıp beyaz saçına,
Götürdük ninemi kupa maçına,
Futbolun sevdası düştü içine,
Her hafta stada kaçıp gidiyor.

Gel de, serserinin kızma haline,
Bilemiş satırı sokmuş beline,
Su dökemez değme kasap eline,
Irakip takımı biçip gidiyor.

Doğunca nur topu gibi bir uşak,
Koydular adını Benjamin Toşak,
Futbolcu vesselam şu bizim kuşak,
Şampiyonluk andı içip gidiyor.

Maçtan sonra çıkmam, ben, balkonuma,
Kaçırdım korkudan geçen donuma,
Kastı var galiba tatlı canıma,
Etrafa kurşunu saçıp gidiyor.

Hele bakın dostlar şunun tipine,
Göbek dönmüş, büyük aygaz tüpüne,
Değmeden ayağı futbol topuna,
Rasim, bu dünyadan göçüp gidiyor.

tırtsel'in attığı sonu gelemez mesajlara sinirle açtığım grup kendinden geçti. üyelerden bir kaç tanesinin önerisiyle grubu turkcell'den nah kampanyası adından kurtarıp gelene geçene sallayabilmek üzere yeniden adlandırdım, Nah Meydanı. görüp de katılmayan nah bu teyze gibi olsun. (aslında baktım da, iyiymiş teyzem.)

Bundan sonra nahlar bana değil sana! (o kendini biliyor.)