Dediğim gibi, olmayacak işleri zorlamayın.

günlerden perşembe. dün yağmur yağıyor diye evden çıkmamakla iyi ettiğimi düşünmekle beraber, bugün mis gibi olan hava sayesinde işi gücü bırakıp çocuklar gibi sokaklarda koşmak, koşmak ve koşmak istiyorum.

denyoluk üzerimde anlayacağın.

24 ocak'a ne kaldı ki?

farkettim de, eşşek kadar çözünürlük kullanayım ki hayatım zorlaşsın. monitörün içine gireyim ki gözlerim bozulsun. eldiven takmayayım ki parmaklarım donarak kopsun. eve dönerken karanlık sokaklardan yürüyeyim de tinerciler popomu kessin. su içmemeyim de içim kurusun.

böyle yani.

ulan beşiktaş, fıtık ediyorsun beni fıtık.

tüpçü futboldan ne anlar be?

hatun yokken moron gibi her gün dışarı çıkıp bütün paraları yedik iyi mi? şimdi kız geldi, oraya gidelim buraya gidelim diyor. hayır, anlatamıyorum da. ne diyeyim ki, "hayatım sen yokken her gün bir bara meyhaneye gittim, günümü gün ettim, param da suyunu çekti." suratıma basar tokatı. "ya sen her gün gezmişsindir şimdi, gel evde oturalım, koklaşalım, film seyredelim." ayağı yapıp hem romantik, hem de ekonomik olmayı planlıyorum.

bakalım tutturabilecek miyim.

bu template işleri falan bana göre değil herhalde. ya da kişiliğimi mi kaybettim nedir? önce parlak pembeli kız skini, sonra da dantelli oyalı teyze skini seçmişim. neler oloor. erkek dediğin renkli template kullanmaz.

yersen.

Fikret'le karar verdik, bundan sonra manitaya, babaya, sokaktaki herife tersolanacağımız zaman içimizden 10'a kadar sayıp, geçmezse arkamızı dönüp gideceğiz. 2009 kararları böyle.

durum bu.